10.

Ten weekend razem z mamą spędziłyśmy u dziadka na wsi. Jest to miejscowość niedaleko Grudziądza. Uwielbiam tam jeździć i robię to tak często jak tylko się da. Zazwyczaj właśnie z mamą i najczęściej towarzyszy nam również pies. Tym razem jednak uznałyśmy, że Tofik zostanie w domu pod opieką zaufanej osoby, bo tata ruszył w swoje strony. :) I przyznam szczerze, że to była dobra decyzja, bo droga powrotna była istną masakrą. Oczywiście ze względu na ostatnie upały, a wczoraj to był chyba szczyt. Na zewnątrz w cieniu[!] dobrze ponad 30 stopni Celsjusza, a w pociągu, którym jechałyśmy jeszcze większy skwar i straszliwy tłok. Słońce paliło przez okna, a ja czułam tylko jak po plecach spływają mi krople potu. Na całe szczęście ostatnia godzina jazdy była znacznie przyjemniejsza, bo miałyśmy przesiadkę do innego pociągu, w którym nie było już tak gorąco, a do tego dzięki otwartym wszystkim oknom był bardzo, bardzo przyjemny przewiew.

Tak więc w piątek po 15-tej byłyśmy na miejscu. Szybko wzięłyśmy się za obiad, bo wygłodniałyśmy po podróży. Później był czas na odpoczynek. Moja mama [podziwiam tę kobietę] była po nocce [pracuje jako pielęgniarka w Domu Pomocy Społecznej] i nie spała od czwartku rana, więc oczywistym było to, że była zmęczona.

Następnego dnia wyruszyłyśmy na wycieczkę rowerową. W planach miałyśmy ją już w lipcu, kiedy byłyśmy pierwszy raz u dziadka, ale pogoda skutecznie nam to uniemożliwiła. Naszym celem był pobliski Radzyń Chełmiński, w którym to znajdują się ruiny zamku krzyżackiego. Moja mama wiedziała o nich od zawsze. Ja dowiedziałam się w zeszłym roku całkiem przypadkiem podczas stypy urządzonej w restauracji w tej miejscowości. Tak na marginesie, to znajduje się ona w znakomitym punkcie, bo patrząc z niej przez okno rozpościera się widok na te właśnie ruiny. Oby dwie nie liczyłyśmy na nic wybuchowego ani zaskakującego, ot zwykłe mury. Na miejscu okazało się jednak, że jest co zwiedzać. 

Cała wycieczka rowerowa liczyła około 15km. Niedużo, ale było bardzo fajnie. To była główna atrakcja minionego weekendu. Resztę dnia spędziłyśmy wspólnie z dziadkiem na najlepszej na świecie działce <3 Niestety dziadek jest już coraz starszy, ma mniej sił i do tego od ośmiu lat walczy z rakiem. W zeszłym roku umarła moja babcia. Co prawda ogród to już nie ten sam ogród, co sprzed kilku lat, kiedy tętnił życiem. Jednak wciąż jest miejscem, w którym czuję się naprawdę wspaniale. 

Mama i dziadek - malinowi wyjadacze

Wczorajsze zbiory i dzisiejsze pyszne śniadanie z malinami w roli głównej

 Podsumowując był to jeden z najlepszych weekendów tych wakacji. I moim zdaniem nie trzeba wyjeżdżać za granicę, by spędzić najlepsze wakacje swojego życia. A zapożyczanie się tylko po to, by wyjechać gdzieś na kilka dni, a potem harowanie przez cały rok żeby oddać dług nie ma zupełnie sensu.

Do napisania! :)

9.

Z każdym dniem wkręcam się coraz bardziej. Każdy kolejny trening sprawia mi większą przyjemność niż poprzedni. Biegam po lesie, bo tam czuję się zdecydowanie najlepiej. Cisza, spokój. Co jakiś czas jakiś rowerzysta, pieszy czy samochód. Na początku biegałam w towarzystwie muzyki, teraz jednak wybieram opcję bez. Nie ma przecież sensu zagłuszać tego, co jest w lesie najprzyjemniejsze. Śpiew ptaków, cichy powiew wiatru. Rozglądam się wokoło - zieleń. Piękna zieleń. Niepodważalnie mój ulubiony kolor. I jestem chyba szczęściarzem, bo za każdym razem kiedy wychodzę na trening, to pogoda jest wprost idealna. (I chyba nie tylko w tej kwestii dopisuje mi szczęście) 

Ważne, by na początku nie przesadzać z ilością przebytych kilometrów ani czasem biegu. Zacząć spokojnie, powoli aż organizm się przyzwyczai. Wtedy naprawdę bieganie sprawia ogromną radość. A na nudę podczas biegu, która w moim przypadku nie ma miejsca najlepszym sposobem jest urozmaicenie. Przede wszystkim warto zmieniać trasy biegu, nie biegać wciąż w tym samym miejscu. Na mnie działa :] Wyznaczanie sobie nowych celów, które sukcesywnie będzie się osiągać, to dobra motywacja do trenowania. Moim głównym celem jest poprawienie kondycji i powrót do formy sprzed dwóch lat. Chcę również wystartować we wrześniowych zawodach, na których kiedyś wygrywałam, a potem przez chorobę nie miałam najmniejszych szans na sukces. Pragnę udowodnić wszystkim niedowiarkom, że jestem na tyle silna by wyjść z tego bagna i znów być najlepszą. Uda mi się to. 

Bieganie zmienia moje myślenie, moje poglądy na różne sprawy. Przestaję się bać mięśni, których jeszcze niedawno u siebie nie tolerowałam. Wystające kości już nie są moją inspiracją. 

I to cudowne uczucie po skończonym biegu. Właśnie dla niego warto biegać.

Jakiś czas byłam bez dostępu do komputera, bo twardy dysk odmówił współpracy. Teraz mam nowy i wszystko byłoby super, gdyby nie jeden mały problem... No dobra bardzo duży problem: utraciłam wszystkie dane ze starego dysku. Ok 35-40 tysięcy zdjęć! Mam nadzieję, że jednak uda się je odzyskać!

Mój pyszczek

Śliczna 3-letnia Zuzia i prawie 3-miesięczna śliczna Natalka/bratanica i chrześnica