17.

Jest dziwnie. Pieprzony egoizm i egocentryzm przepełnia mnie całą od palców stóp po czubek nosa...

Moje kości giną pod warstwą tłuszczu, a uwielbiana przerwa między udami robi się prawie, że niewidoczna... 

Coraz częściej bije się z własnymi chorymi myślami.

Ulubione jeansy stają się największym wrogiem.

Kolejna kanapka ląduje w szkolnym koszu. 

Od dzisiaj działam według starych, utartych schematów - dużo jedzenia, mało ruchu. Przynajmniej przez ten ciężki tydzień, który jest przede mną.

Testy, konkursy i jeszcze raz testy. 

Odetchnęłam z ulgą kiedy dowiedziałam się, że przechodzę do rejonowego z chemii. Tak bardzo mi na nim zależy. A ostatnio nic nie wychodzi mi tak jak powinno. 

Jutro testy z humanistycznych. O dziwo, ich obawiam się najmniej. :)

Pełna wiary i nadziei w swoją "wiedzę" idę powtarzać z polskiego. 

Pozdrawiam : D 

listopad 2010

lipiec 2012